اکثر افراد، کلمات کوین و توکن را مترادف و هم معنی می دانند. اما این دو کلمه معانی کاملا متفاوتی با یکدیگر دارند. پس چرا بسیاری از استفاده کنندگان ارزهای دیجیتال در استفاده از کلمات کوین و توکن سر در گم می شوند و تفاوت اصلی این دو با هم چیست؟
در فضای پویای ارز دیجیتال ظهور اصطلاحات فراوان موجب سوء تعبیر و استفاده نادرست از این اصطلاحات شده است. همه کوین ها و توکن ها مربوط به دنیای ارزهای دیجیتال می شوند با این تفاوت که بسیاری از آنها یک ارز نیستند و هیچگاه نیز نبوده اند. طبق تعریف، ارز یک ابزار مبادله، یک واحد از حساب یا یک ابزار ذخیره ارزش است. بیت کوین تمام این ویژگی ها را دارد. بنابراین استفاده از کلمه ارز دیجیتال برای آن توجیه می شود. همه کوین ها و توکن هایی که پس از موفقیت بیت کوین ایجاد شدند ارز دیجیتال نام گرفتند در حالیکه بسیاری از آنها ویژگی های یک ارز را ندارند. بنابراین دو نوع متفاوت از واحدهای ایجاد شده توسط کریپتوگرافی یعنی کوین ها و توکن ها، ارز دیجیتال نامگذاری شدند. این واقعیت تازه کاران را گمراه می کند. آنها می خواهند کوین های رمز نگاری شده را خریداری کنند و صاحب توکن شوند.
کوین ها
کوین ها که معمولا آلتکوین (Altcoin) نامیده می شوند پول های دیجیتال هستند که با استفاده از تکنیک های رمزنگاری ایجاد شده اند و قادرند ارزش را در طول زمان ذخیره کنند. در واقع این یک معادل دیجیتالی از پول است. بیت کوین معروف ترین نمونه است. بیت کوین بر اساس سیستم بلاکچین است. بلاکچین یک حساب دیجیتالی و عمومی است که در آن تمامی تراکنش ها قابل مشاهده می باشد. همچنین داده ها بصورت تجمعی ذخیره و بین اعضای شبکه بلاکچین به اشتراک گذاشته می شوند. بلاکچین شفافیت را تضمین و امکان تلقب را کاهش می دهد. کوین هایی مانند لایت کوین (Litecoin) و نیم کوین (Namecoin) براساس پروتکل اصلی بیت کوین بوجود آمده اند. این پروتکل توسط ساتوشی ناکاماتو ایجاد و در دسترس عموم قرار گرفت. همچنین کوین هایی مانند ریپل و مونرو وجود دارند که بر روی شبکه بلاکچین کار می کنند و برای این شبکه ساخته شده اند.
کوین ها ویژگی هایی مشابه ویژگی های پول را دارند: آنها قابل تعویض، قابل تقسیم، قابل پذیرش، قابل انتقال، با دوام و دارای عرضه محدود هستند. اغلب طرفداران ارزهای دیجیتال اصرار بر این دارند که کوین ها در آینده جایگزین پول های رایج خواهند شد.
از ویژگی های اصلی کوین می توان به دو مورد زیر اشاره کرد:
1- مبتنی بر شبکه همگانی بلاکچین است. بنابراین هر کسی می تواند به این شبکه ملحق شود.
2- می تواند دریافت، پرداخت و یا استخراج شود.
در نظر داشته باشید که کوین ها نمی توانند بعنوان ابزاری غیر از پول استفاده شوند.
توکن ها
توکن ها دارایی های دیجیتال هستند که توسط یک پروژه جریان پیدا می کنند و می توانند بعنوان یک روش پرداخت در اکوسیستم مورد استفاده قرار گیرند. توکن ها کارکردهای مشابه به کوین ها دارند. اما تفاوت اصلی در این است که توکن ها به دارنده آن این حق را می دهد که در شبکه حضور داشته باشند. همچنین توکن ها بعنوان یک دارایی دیجیتال عمل می کنند. برای مثال گاهی اوقات نشان دهنده سهام یک شرکت هستند و گاهی اوقات دسترسی به عملکرد پروژه را امکان پذیر می سازند. با راه اندازی پروژه های جدید عملکردهای ناشناخته توکن ها کشف می شود. یک بلیط کنسرت را می توان به یک توکن در دنیای واقعی تشبیه کرد. شما می توانید از آن در زمان و مکان مشخصی استفاده کنید. شما نمی توانید به رستوران بروید و برای پرداخت فاکتور، بلیط کنسرت خود را ارائه دهید. بلیط شما تنها در سالن کنسرت قابل استفاده است و ارزش دارد. توکن های دیجیتال نیز به همین صورت هستند. آنها استفاده های مشخص در پروژه های مشخص دارند.
توکن ها نشان دهنده یک دارایی یا امکانات هستند. توکن های امنیت (Security) و توکن های امکانات (Utility) از هم متمایز هستند. توکن های امنیتی طراحی می شوند تا بعنوان سهام یک شرکت مورد استفاده باشند. برای مثال پروژه معروف DAO که دقیقا بعد از راه اندازی هک شد یک توکن امنیتی بود. در حالیکه توکن های امکانات مانند توکن BON استفاده های مشخصی درون یک پروژه دارند.
ایجاد یک توکن از ایجاد یک کوین راحت تر است بگونه ای که شما مجبور نیستید یک کد جدید ایجاد کنید یا یک کد موجود را اصلاح کنید. بلکه با یک قالب (template) استاندارد از پلتفرم هایی مانند اتریوم استفاده می کنید. این قالب ها که بر پایه بلاکچین هستند به هر کسی این امکان را می دهند تا تنها با چند مرحله یک توکن ایجاد کنند. استفاده از قالب برای ایجاد توکن ها امکان تعامل راحت را بین سیستم ها فراهم می آورد. بدین صورت افراد می توانند توکن های مختلفی را در یک کیف پول ذخیره کنند. اتریوم اولین قالبی بود که پروسه ایجاد توکن را ساده کرد. البته این تنها دلیل روانه شدن توکن های فراوان به بازار نبود.
خلاصه
کوین تنها یک روش پرداخت است در حالیکه توکن ممکن است نشان دهنده سهام یک شرکت، دسترسی به محصولات و خدمات یا دیگر کاربردها را داشته باشد. کوین ها ارزهایی هستند که در خرید و فروش مورد استفاده قرار می گیرند. شما می توانید یک توکن را با کوین خرید کنید اما نمی توانید کوین را با توکن خرید کنید. همچنین کوین بصورت مستقل عمل می کند در حالیکه توکن استفاده مشخصی در اکوسیستم یک پروژه دارد.
