از زمانیکه اتریوم بجای سیستم تاییدیه کار (PoW) از سیستم تاییدیه استیک (PoS) استفاده می کند تاییدیه استیک مورد توجه خیلی از افراد قرار گرفته است. تاییدیه استیک یک پروسه جایگزین برای تایید تراکنش ها در شبکه بلاکچین است. محبوبیت این سیستم هر روز بیشتر می شود و رمز ارزهای بسیاری این سیستم را بکار گرفته اند. جهت درک تاییدیه استیک، بهتر است که اطلاعات پایه ای از تاییدیه کار داشته باشید.
تاییدیه کار
تاییدیه کار، یک پروسه ماینینگ می باشد که طی آن ماینر با استفاده از یک کامپیوتر قدرتمند یا دکل ماینینگ، پازل های ریاضی پیچیده (پازل های تاییدیه کار) را حل می کند. هنگامیکه محاسبات بسیاری به منظور تراکنش های مختلف با موفقیت انجام می شود تراکنش های تایید شده با هم یکی می شوند و در یک بلاک جدید بر روی بلاکچین (دفتر حساب توزیع شده) ذخیره می شوند. صحت یک تراکنش توسط عملیات استخراج، تایید می شود و واحدهای جدید ارز ایجاد می شوند.
کار ماینر تا حدودی دشوار است اما چک کردن آن برای شبکه ساده می باشد. هر ماینر تلاش می کند تا اولین فردی باشد که پازل ریاضی مربوط به یک بلاک را پیدا می کند. اولین ماینری که پازل را حل می کند راه حل را بطور همزمان به کل شبکه اعلام می کند و در ازاء آن، واحدهای رمزارز جدید خلق شده توسط پروتکل را بعنوان پاداش دریافت می کند.
هر چه کامپیوترهای بیشتری در یک شبکه بکار گرفته می شود و کوین های بیشتری استخراج می شوند، میانگین تعداد محاسبات لازم جهت ایجاد یک بلاک جدید نیز افزایش می یابد. بنابراین، سختی کار ماینر جهت دریافت پاداش افزایش می یابد. در رمزارزهایی که بر مبنای تاییدیه کار هستند ماینر بایستی هزینه های سخت افز و الکتریسته را پرداخت کند. این موضوع باعث می شود تا کوین های تازه ایجاد شده، قیمت رمزارز را پایین بیاورند. بنابراین ماینرها سعی می کنند تا کارایی دکل های ماینینگ را افزایش بدهند و منابع ارزانتر الکتریسیته را بیابند.
تاییدیه استیک
بر خلاف سیستم تاییدیه کار که در آن، یک کاربر با انجام کارهای محاسباتی به تراکنش ها اعتبار می دهد و بلاک های جدید را خلق می کند، در سیستم تاییدیه استیک، کاربر ملزم می شود تا مالکیت تعداد مشخصی از رمزارز را ثابت کند.
ایجاد کننده یک بلاک جدید بصورت تقریبا تصادفی براساس دارایی کاربر که به آن استیک می گویند انتخاب می شود. در سیستم تاییدیه استیک به جای اصطلاح ماین یا همان استخراج، اصطلاح فورج (جعل) یا ضرب شدن بکار می رود. کاربرانی که در این سیستم تراکنش ها را تایید و بلاک جدید را ایجاد می کنند فورجر(جعل کننده) نامیده می شوند.
معمولا در تاییدیه استیک، واحدهای رمزارز در زمان راه اندازی آن ارز ایجاد می شوند و تعداد آنها ثابت است. بنابراین، به جای استفاده از واحدهای رمزارز بعنوان پاداش، فورجرها کارمزدهای تراکنش را بعنوان پاداش دریافت می کنند. در برخی موارد، واحدهای جدید رمزارز می تواند از طریق عرضه بیشتر کوین ایجاد شوند و فورجرها می توانند بجای کارمزد تراکنش، پاداش خود را از طریق واحدهای جدید رمزارز، دریافت کنند.
به منظور تایید تراکنش و ایجاد بلاک، یک فورجر ابتدا بایستی کوین های خودش را در استیک قرار دهد. به این موضوع مانند سپردن دارایی هایشان در یک حساب امانتی نگاه کنید. اگر آنها یک تراکنش جعلی را تایید کنند دارایی خود و همچنین اجازه مشارکت بعنوان یک فورجر را از دست می دهند. هنگامیکه فورجر استیک خود را به میان می گذارد می تواند در پروسه فورجینگ مشارکت کند و از آنجاییکه فورجر پول خود را به میان گذاشته است از نظر تئوری، انگیزه پیدا می کند تا معاملات صحیح را تایید کند.
این سیستم اجازه دستکاری در توزیع اولیه کوین ها در مرحله شروع یک رمزارز را نمی دهد و تفاوتی نمی کند که یک رمزارز از لحظه اول ICO و فروش کوین های از پیش استخراج شده از این سیستم استفاده می کند یا با سیستم تاییدیه کار شروع به کار کرده و بعدا سیستم تاییدیه استیک را جایگزین کرده است.
برخی از رمزارزهایی که از سیستم تاییدیه استیک استفاده می کنند شامل بلاکچین، Lisk، Nxt و پییر کوین می باشند.
روش های انتخاب بلاک
برای اینکه سیستم تاییدیه استیک، عملکرد کارایی داشته باشد لازم است تا جهت مشخص کردن اینکه کدام کاربر برای فورج بلاک معتبر بعدی در بلاکچین انتخاب شود، روشی معین شده باشد. انتخاب فورجر تنها بر اساس تراز حساب بزرگتر موجب یک مزیت دائمی برای فورجرهای ثروتمندتر می شود. برای حل این مشکل راه های مختلفی برای گزینش فورجر خلق شده است. از محبوب ترین روش ها، روش “انتخاب بلاک تصادفی” و “انتخاب بر اساس سن(عمر) کوین” می باشد.
انتخاب بلاک تصادفی
در روش انتخاب بلاک تصادفی، فرمولی بکار گرفته شده است که در جستجوی ترکیبی از کمترین ارزش هش و اندازه استیک می باشد تا فورجر بعدی را بیابد. از آنجا که اندازه استیک ها بصورت عمومی در سترس است معمولا هر نود می تواند پیش بینی کند که کدام کاربر جهت فورج بلاک بعدی انتخاب می شود. بلاکچین و Nxt از رمزارزهایی هستند که از روش “انتخاب بلاک تصادفی” استفاده می کنند.
انتخاب بر اساس عمر کوین
سیستم “عمر کوین” فورجر بعدی را بر اساس عمر کوین استیک او انتخاب می کند. عمر کوین از حاصلضرب تعداد روزهایی که کوین در استیک بوده در تعداد کوین های موجود در استیک بدست می آید. قبل از اینکه یک کاربر بتواند برای فورج یک بلاک جدید رقابت کند باید حداقل سی روز کوین های خود را سپرده کرده باشد. کاربرانی که تعداد کوین و استیک های قدیمی تری دارند شانس بیشتری هم برای انتخاب شدن بمنظور فورج بلاک بعدی دارند. به محض اینکه یک کاربر، یک بلاک جدید را فورج کرد عمر کوین های او صفر در نظر گرفته می شود و دوباره باید حداقل سی روز صبر کنند تا بتوانند بلاک بعدی را تایید کنند. نهایت زمانیکه کاربر برای فورج بلاک بعدی منتظر می ماند 90 روز می باشد. این از بوجود آمدن استیک های بزرگ و با عمر طولانی جلوگیری می کند و بدین صورت امنیت شبکه برقرار می گردد. هر چه یک فورجر مدت زمان بیشتری از ایجاد بلاک محروم باشد شانس موفقیت او بالا می رود و می تواند انتظار داشته باشد که بصورت منظم تر بلاک ها را ایجاد کند. این مکانیزم یک جامعه فورجینگ غیرمتمرکز و سالم را توسعه می دهد. پییر کوین یک رمزارز بر پایه سیستم تاییدیه استیک می باشد که ترکیبی از روش “انتخاب بلاک تصادفی” و “انتخاب بر اساس عمر کوین” را بکار می گیرد. توسعه دهندگان پییر کوین ادعا می کنند که این موجب می شود تا حملات مخرب به شبکه، دشوارتر شود. زیرا خرید بیش از نیمی از کوین ها احتمالا هزینه بر تر از تملک 51 درصد هش پاور تاییدیه کار باشد.
اغلب کوین های بر پایه تاییدیه کار که پاداش تایید تراکنش و ایجاد بلاک های جدید را در قالب کارمزد تراکنش پرداخت می کنند، نرخ بهره ای را در نظر می گیرند که کاربران می توانند بابت سپردن کوین خود در استیک آن را دریافت کنند. در مورد رمزارزها زمانیکه فورجرها کوین های جدید را ایجاد می کنند این نرخ بهره به حداکثر خود می رسد. زیرا مقدار عرضه کوین در طول زمان افزایش می یابد.
سیستم های تاییدیه استیک کارایی بیشتری دارند و سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند. زیرا هزینه های سخت افزار و الکتریسته بسیار کمتری نسبت به ماینینگ در سیستم تاییدیه کار دارند. تعداد افراد بیشتری تشویق به راه اندازی نودها می شوند. زیرا این یک روش ساده تر و ارزان جهت مشارکت در سیستم می باشد. بنابراین، این موارد موجب عدم تمرکز بیشتر می شود.
این مقاله تنها یک راهنمای کلی از تاییدیه استیک است. ناشر یک رمزارز، ممکن است قوانین و شرایط خاص خود را داشته باشد یا سیستم خود را از تاییدیه کار به تاییدیه استیک تغییر دهد. علاوه بر این، صنعت رمزارز به سرعت در حال تکامل است و بغیر از تاییدیه کار و تاییدیه استیک، سیستم های مختلف دیگری در حال آزمایش و ایجاد هستند.
