چرا چین دو ارز دارد؟ همه چیز درباره یوان چین

چین با دومین تولید ناخالص داخلی در جهان و اقتصاد پررونق، کسب و کارهای جهانی را به سمت خود می کشاند تا از فرصت های تجاری عظیم استفاده کنند. با این حال، تعداد شگفت انگیزی از تاجران جهانی از اینکه چین دو ارز دارد آگاه نیستند. در این مقاله، تفاوت بین دو ارز چین را به تفصیل شرح خواهیم داد. همچنین نیاز به این دو ارز و مزایای تجارت در چین را توضیح می دهیم.

در حالیکه اکثر کشورها یک ارز واحد دارند، چین دو ارز دارد. این دو ارز شامل CNH و CNY هستند. ارز اول منحصراً در داخل سرزمین چین بکار گرفته می شود و ارز دوم برای تجارت بین‌الملل استفاده می شود.

تاریخچه مختصری از پول چین

بانک خلق چین (بانک مرکزی چین)، رنمینبی (renminbi) و یوان (yuan) را در سال 1948 معرفی کرد. هر کدام از این پول ها به بخش متفاوتی از سیستم پولی چین اشاره داشت. در حالیکه این دو اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، رنمینبی واحد پول رسمی چین است و به ارزش پول چین اشاره دارد در حالی که یوان واحد آن است و برای نشان دادن مقدار پول در حال مبادله استفاده می شود.

قبل از اینکه اقتصاد چین به یکی از قدرت های صنعتی و اقتصادی پیشرو در جهان تبدیل شود، پول آن تقریبا سهمی از مبادلات بین المللی نداشت و به شدت توسط دولت تنظیم می شد. این کار به این منظور انجام شد که میزان پول و سرمایه ای که از کشور خارج می شود محدود شود و دولت کنترل بهتری بر اقتصاد داشته باشد.

این مقررات، محیطی را ایجاد کرد که در آن واحد پول چین در سطح بین‌المللی در دسترس نبود و نرخ مبادله یوان به دلار آمریکا و سایر ارزهای جهانی مزیت ویژه‌ای نداشت. کنترل نرخ ارز برای به حداقل رساندن نوسانات ارز اعمال شد و دولت در سال‌های اخیر نرخ ارز را آزاد کرده است و در نتیجه یوان برای بازارهای بین‌المللی قابل دسترس‌تر شده است.

رنمینبی و یوان چیست؟

واحد پول رسمی چین، رنمینبی نامیده می شود که به عنوان “پول مردم” نیز شناخته می شود. در سرزمین اصلی چین، به طور رسمی یوان رنمینبی چینی (CNY) نامیده می شود.

به عبارت ساده، یوان با نماد CNY برای بازار داخلی استفاده می شود در حالی که یوان با نماد CNH برای تجارت و پرداخت بین المللی استفاده می شود.

هر دو ارز به با نرخ مبادله برابر یعنی نسبت 1:1 ارزش گذاری شده اند.

رنمینبی (RMB)

رنمینبی (RMB) واحد پول رسمی جمهوری خلق چین است. اولین بار در سال 1948 هنگامی که حزب کمونیست چین، دولت جدید خود را پس از جنگ داخلی چین تأسیس کرد، معرفی شد. RMB بخش مهمی از تلاش‌های دولت جدید برای متحد کردن اقتصاد و متمایز کردن خود از دولت‌های قبلی بود که از تورم شدید رنج می‌بردند.

در سال 1955، RMB تجدید ارزیابی شد. به این معنی که هر یوان جدید برابر با 10000 واحد از یوآن قدیمی بود. این تجدید ارزیابی در ثبات اقتصاد و تشویق رشد اقتصادی در کشور ضروری بود. رنمینبی از آن زمان به یکی از پرمعامله ترین ارزها در جهان تبدیل شده است و در بانک های مرکزی اصلی و صندوق های سرمایه گذاری در سراسر جهان نگهداری می شود.

یوان (CNY)

یوان واحد پول رسمی چین است که برای اولین بار قرن ها پیش توسط بازرگانان خارجی به این کشور معرفی شد. این به عنوان یک ابزار مبادله برای کالاهای ابریشم محلی و ظروف چینی ایجاد شد. با این حال، بازرگانان چینی ترجیح می دادند به سکه های نقره پرداخت شود.

با گذشت زمان، کشورهای مختلف شروع به ضرب سکه‌ها و اسکناس‌های خود کردند. چینی‌ها نیز از این روش پیروی کردند و واحد پولی خود را به نام یوآن منتشر کردند. امروزه رایج ترین اسکناس یوان، 100 یوان است. اگرچه اسکناس های 50، 20، 5 و 1 یوانی نیز در گردش هستند. یوان در تمام جنبه های زندگی چینی ها استفاده می شود و یکی از رایج ترین ارزهای بین المللی است.

چرا چین به دو ارز نیاز دارد؟

هنگامی که چین در اوایل دهه 1990 به یک کشور صنعتی تبدیل شد، سرمایه گذاران غربی، بازار چین را با سرمایه پر کردند.

معاملات تجاری بایستی یکپارچه می بود.برای تسهیل این روند، بانک‌های چین در سال 2004 تصمیم گرفتند ارز CNH را معامله کنند.

اقتصاد چین برای تنظیم نرخ مبادله پول خود و حفظ کنترل بر سرمایه گذاری های خارجی به سیستم دو ارزی خود متکی است. رنمینبی چین (RMB) برای معاملات داخلی در سرزمین اصلی چین استفاده می شود. در حالیکه یوان چین (CNY) برای معاملات بین المللی خارج از سرزمین اصلی استفاده می شود. این سیستم ارز دوگانه، نقشی کلیدی در مدیریت بانک خلق چین در مواجه با مشکلات اقتصادی به دلیل سرمایه‌گذاران خارجی که به دنبال بخش بزرگ‌تری از بازار هستند، ایفا می‌کند.

به این ترتیب، CNY میزان مواجهه کسب‌وکارهای چینی با سرمایه‌گذاری‌های خارجی را محدود می‌کند. این امر، شرکت های خارجی را از دستکاری قیمت ها باز می دارد در حالیکه ارز خود را مدیریت می کنند. علاوه بر این، با محدود کردن این فرصت‌های سرمایه‌گذاری خارجی، به خریداران چینی این امکان را می‌دهد که اولویت را نسبت به شرکت‌های خود بپذیرند. این یک احتیاط حیاتی است تا رشد معامله و تجارت داخلی در مقایسه با خارجی حفظ شود.

سیستم ارزی دوگانه همچنین به تنظیم وجوه برای پروژه های مختلف کمک می کند. زیرا کل ریسک ناشی از نوسانات بزرگ در هر ارز خاص را به حداقل می رساند. در اصل، از بی ثباتی اقتصادی ناشی از فروپاشی بازارها در مواقع بحران یا ترس، جلوگیری می کند. این منجر به ثبات بیشتر در مورد مالیات های واردات/صادرات و مبادلات ارزی می شود. بدین ترتیب، تضمین می کند که منابع کافی هم در داخل و هم در خارج از کشور بدون توجه به اینکه سرمایه گذار می خواهد از کدام ارز استفاده کند، وجود دارد.

در ترکیب با سایر سیاست‌های پولی که توسط بانک خلق چین انجام می‌شود، این سیستم دو ارزی، رشد کافی مقررات را در بخش‌های خاص اقتصاد فراهم می‌کند و در عین حال سودهای بالقوه خارج از کشور را استخراج می‌کند.

تفاوت های کلیدی بین CNH و CNY چیست؟

اگرچه CNH و CNY شباهت‌های خاصی دارند، اما یکسان نیستند. چین توسط یک دولت اقتدارگر اداره می شود که به شدت بر شهروندان خود نظارت و کنترل می کند. واحد پول ملی تفاوت نمی کند. ارزش CNY توسط بانک خلق چین کنترل می شود که فقط به آن اجازه می دهد در محدوده 2٪ نرخ مرجع نوسان کند. فقط ساکنان چین به بازار CNY دسترسی دارند. CNH فقط برای اهداف تجارت بین المللی استفاده می شود. در نتیجه، مقررات و محدودیت‌های متفاوتی بر این ارزها و استفاده از آنها اعمال می‌شود.

مثال:

شرکت Nexus Ltd یک شرکت دارویی مستقر در لندن است که به طور منظم در سرزمین اصلی چین تجارت می کند. برای یک تراکنش تجاری روانتر در چین، Nexus به تامین کنندگان خود CNH پرداخت می کند.

تجارت با CNH چه سودی برای کسب و کار شما دارد؟

رنمینبی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک ارز مورد قبول جهانی است. این خبر خوبی برای کسب‌وکارهایی است که در خارج از چین واقع شده‌اند. زیرا ورود آنها به بازار بزرگ چین و تسهیل معاملات، از جمله ارسال پول به چین را آسان‌تر می‌کند.

بیایید به مزایای معامله با CNH نگاه کنیم.

در مرحله اول، CNH معامله گران را در معرض اقتصاد چین قرار می دهد. به عنوان یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین اقتصادهای روی زمین، رشد چین حداقل تا یک دهه دیگر یا بیشتر ادامه خواهد داشت. این فرصتی را برای معامله‌گران فراهم می‌کند که از این توسعه به هنگام سرمایه‌گذاری در CNH بهره‌مند شوند. علاوه بر این، معامله‌گران می‌توانند به دلیل عدم همبستگی CNH با سایر ارزها مانند دلار آمریکا یا یورو با سرمایه‌گذاری در آن، پرتفوی خود را متنوع کنند.

ثانیاً، CNH در مقایسه با بسیاری از ارزهای دیگر، هزینه‌های مبادله پایینی را ارائه می‌کند. به این معنی که افرادی که با استفاده از CNH تجارت می‌کنند، می‌توانند هنگام خرید یا فروش دارایی‌ها به این ارز ، در پول خود صرفه‌جویی کنند.

سوما، CNH به دلیل افزایش حجم معاملات در بازارهای بین‌المللی، نقدینگی بیشتری را فراهم می‌کند. در نتیجه سرمایه‌گذاران مجبور نیستند همانند ارزهای کوچک‌تر نگران نوسان نرخ‌های مبادله باشند. در نهایت، معامله‌گرانی که دارایی‌هایی را به CNH خریداری می‌کنند، از افزایش سرمایه بلندمدت، سود می‌برند. زیرا انتظار می‌رود ارز چین در طول زمان در برابر سایر ارزهای اصلی جهانی به دلیل رشد اقتصاد آن افزایش یابد.

به طور کلی، سرمایه گذاران می توانند طیف گسترده ای از مزیت ها را از تجارت با CNH به دست آورند که آن را به یک پیشنهاد بسیار جذاب برای همه موسسات مالی و تاجران فردی تبدیل می کند. این واقعیت، آن را برای کسانی که به دنبال یک سرمایه گذاری جایگزین خارج از دارایی های سنتی مانند سهام و اوراق قرضه هستند، فریبنده تر می کند. بنابراین چه شما یک سرمایه گذار نهادی باشید که به دنبال متنوع کردن دارایی هستید یا یک معامله گر فردی که به دنبال سود کوتاه مدت از تحرکات درون اقتصاد چین می باشید، سرمایه گذاری در CNH می تواند دقیقا همان چیزی باشد که به آن نیاز دارید.

خلاصه مطلب: واحد پول چین

واحد پول چین، یوان است که به آن رنمینبی می گویند. این همانند پول انگلیس است که به آن استرلینگ می گویند اما واحدهای آن با پوند شمارش می شود.

یوان به دو صورت موجود است. اولی یوان داخلی است که توسط شهروندان چینی برای تراکنش های روزمره آنها استفاده می شود. دومی یوان بین المللی است که در تجارت بین الملل از آن استفاده می شود.

نماد معاملاتی یوان داخلی،CNY و نماد یوان بین المللی CNH می باشد. قوانین متفاوتی بر یوان داخلی و یوان بین المللی حاکم است. همچنین نماد رنمینبی، RMB است.